How many times have I written a last letter...
I guess this may be the last one I'll write.
Don't worry about me. You won't see me here after you've gone, which was what you've always wanted.
Sayonara.
Sunday, November 03, 2019
Wednesday, October 16, 2019
Should you?
Should you keep on tryingif they're not meeting you halfway? Should you keep on trying when everything seems like you're always at fault? Should you keep trying when youfeel that even if you try your hardest, it still wouldn't matter? Should youstill keep on trying if you don't trust yourself anymore? Should you keep on trying when you try to voice out it's just gonna get drowned out?
Should you?
Should you?
Friday, January 16, 2015
Erase.
Uhm, its been a while since I last wrote something....
Yeah, a lot of things happened since the last time I wrote. A lot of things. Well, some didn't change. Some I wasn't able to change, and some I preferred not to change.
Well, its already 2015, and a lot of stuff has been going through my head. And its messing with me, and my sickness (PTSD), if you can call it that.
I guess, right now, I'm realizing that I have to go back to the old me, to the old, unchanged Dwight. I have to clean up my act. I have to be reborn. I'm far from where I was back then, I've changed. And I hate the present me.
The present me is not helping anyone, not even myself. I am slowly losing everyone I love, everything that I like. I don't want to go through a road where there's nothing left for me.
I miss writing songs, I miss having something to write about. I miss having that great inspiration I once had. I miss being genuinely happy. I miss the old me, the old Dwight.
So, starting tonight, I'm going to clean up myself. Win back everyone who I've lost along the way. I'm going to retrace all my steps back to where I'm supposed to be, the old me.
Cleaning up means that I'm going to have to stop everything that's bad for me, bad influences, bad karma, bad vices, everything that's bad. If I have to clean up my act, it better be everything.
I'm going to go back, physically, mentally, emotionally. Be that sweet boy I used to be. That goal, to be the old Dwight. Its going to take time, but it sure is going to be worth it.
Goodbye present Dwight, I surely WILL NOT miss you.
Project OLD DWIGHT will commence tonight.
P.S.
Maybe along the way, YOU(you know who you are) pop up, then that will be one heck of a return. Be the one I used to be for you. (You still know who you are).
And I will be, again.
I promise.
Yeah, a lot of things happened since the last time I wrote. A lot of things. Well, some didn't change. Some I wasn't able to change, and some I preferred not to change.
Well, its already 2015, and a lot of stuff has been going through my head. And its messing with me, and my sickness (PTSD), if you can call it that.
I guess, right now, I'm realizing that I have to go back to the old me, to the old, unchanged Dwight. I have to clean up my act. I have to be reborn. I'm far from where I was back then, I've changed. And I hate the present me.
The present me is not helping anyone, not even myself. I am slowly losing everyone I love, everything that I like. I don't want to go through a road where there's nothing left for me.
I miss writing songs, I miss having something to write about. I miss having that great inspiration I once had. I miss being genuinely happy. I miss the old me, the old Dwight.
So, starting tonight, I'm going to clean up myself. Win back everyone who I've lost along the way. I'm going to retrace all my steps back to where I'm supposed to be, the old me.
Cleaning up means that I'm going to have to stop everything that's bad for me, bad influences, bad karma, bad vices, everything that's bad. If I have to clean up my act, it better be everything.
I'm going to go back, physically, mentally, emotionally. Be that sweet boy I used to be. That goal, to be the old Dwight. Its going to take time, but it sure is going to be worth it.
Goodbye present Dwight, I surely WILL NOT miss you.
Project OLD DWIGHT will commence tonight.
P.S.
Maybe along the way, YOU(you know who you are) pop up, then that will be one heck of a return. Be the one I used to be for you. (You still know who you are).
And I will be, again.
I promise.
Wednesday, October 29, 2014
Late night thoughts
Sa totoo lang, ang sakit sakit na rin.
Hindi kita iniwan. Hinding hindi kita iniwan. Nawala ako sa landas ko pero never kitang iniwan. Naligaw ako, oo, ilang beses ko na rin inaamin na kasalanan ko yun. Pero sinubukan ko na lumapit muli, na humingi ng isa pang pagkakataon dahil alam ko, sigurado ako na this time it will be totally different. Tsaka mo ako iniwan.
Nanlumo ako ng matagal na panahon, lalo na ng malaman ko ang mga kasalukuyang nangyayari noon. Masakit dahil una, wala akong magawa. Pangalawa kilala ko ang lahat ng kasali. At pangatlo, dahil mahal na mahal pa rin kita. Wala sa mga sinabi ko ang pinakinggan mo, pinagpatuloy mo lang ang sakit na ipinararanas mo sa akin.
Nang ako naman ang nagsimulang lumayo, ikaw naman ang lapit ng lapit. Dagat na nga ang naging pagitan natin, hindi ito naging hadlang sa akin para sumubok na rumeconnect sa akin. Labis akong nasasaktan noon dahil kahit ano mang pilit ko na lumayo sayo, ikaw ang lapit ng lapit, lalo na kapag kinukwento mo kung gaano ka ka saya sa kasama mo noong panahon na iyon.
Nang ako nag sumusubok na lumapit sa iba, akala ko makakalimutan na kita. Ngunit, hinanap mo ako muli, nagparamdam ka ng pagmamahal tungo sa akin. Kahit na alam mo na mahal pa rin kita, at gusto ko sumaya sa iyo, pero may iba na akong sinusubukang maging karelasyon, tinuloy mo pa rin. Tinuloy ng tinuloy ng tinuloy hanggang sa nahukay mo yung pinakatatago kong mga pakiramdam tungo sa iyo. ibinuhos ko sayo ngunit bigla mong tinanggihan. Lumayo ako muli.
Nang makahanap ng ikasasaya, nandyan ka pa rin, lapit ng lapit, kausap ng kausap, hanggang sa muli mo ako nahukay. Muli mo ako nahuli. Nawala na siya, dahil alam ko sa loob loob ko na ikaw pa rin talaga. Na ang hirap hirap mo ng tanggalin sa sarili ko.
Ngunit ngayon, ano na ang nangyayari. Kung kailan ako na ang humahabol sa iyo. Kung kailan na sayong-sayo na ako, kung kailan may oras para magsimula muli, tsaka mo sasabihin na ayaw mo. Tsaka mo sasabihin na hindi ka pa handa. Kung kailan alam mo na ikaw na lang ang meron ako, tsaka mo babawiin. Alam mo ba kung gaano kasakit yun? Na ginawa ka lang na aso na pinapahabol ng bola, pero sa huli ay mawawala ka rin. Ang sakit lang, sa totoo lang.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Andaming oras na ikaw ang iniisip, andaming gabing ikaw ang panaginip, andaming nararamdaman, nagkahalong pag-ibig at sakit sa twing nirereject mo ako. Sa twing ipinapakita mo ngayon na wala. Na tinutulak mo lang ako papalayo.
Ang sakit sakit na lang rin.
Hindi kita iniwan. Hinding hindi kita iniwan. Nawala ako sa landas ko pero never kitang iniwan. Naligaw ako, oo, ilang beses ko na rin inaamin na kasalanan ko yun. Pero sinubukan ko na lumapit muli, na humingi ng isa pang pagkakataon dahil alam ko, sigurado ako na this time it will be totally different. Tsaka mo ako iniwan.
Nanlumo ako ng matagal na panahon, lalo na ng malaman ko ang mga kasalukuyang nangyayari noon. Masakit dahil una, wala akong magawa. Pangalawa kilala ko ang lahat ng kasali. At pangatlo, dahil mahal na mahal pa rin kita. Wala sa mga sinabi ko ang pinakinggan mo, pinagpatuloy mo lang ang sakit na ipinararanas mo sa akin.
Nang ako naman ang nagsimulang lumayo, ikaw naman ang lapit ng lapit. Dagat na nga ang naging pagitan natin, hindi ito naging hadlang sa akin para sumubok na rumeconnect sa akin. Labis akong nasasaktan noon dahil kahit ano mang pilit ko na lumayo sayo, ikaw ang lapit ng lapit, lalo na kapag kinukwento mo kung gaano ka ka saya sa kasama mo noong panahon na iyon.
Nang ako nag sumusubok na lumapit sa iba, akala ko makakalimutan na kita. Ngunit, hinanap mo ako muli, nagparamdam ka ng pagmamahal tungo sa akin. Kahit na alam mo na mahal pa rin kita, at gusto ko sumaya sa iyo, pero may iba na akong sinusubukang maging karelasyon, tinuloy mo pa rin. Tinuloy ng tinuloy ng tinuloy hanggang sa nahukay mo yung pinakatatago kong mga pakiramdam tungo sa iyo. ibinuhos ko sayo ngunit bigla mong tinanggihan. Lumayo ako muli.
Nang makahanap ng ikasasaya, nandyan ka pa rin, lapit ng lapit, kausap ng kausap, hanggang sa muli mo ako nahukay. Muli mo ako nahuli. Nawala na siya, dahil alam ko sa loob loob ko na ikaw pa rin talaga. Na ang hirap hirap mo ng tanggalin sa sarili ko.
Ngunit ngayon, ano na ang nangyayari. Kung kailan ako na ang humahabol sa iyo. Kung kailan na sayong-sayo na ako, kung kailan may oras para magsimula muli, tsaka mo sasabihin na ayaw mo. Tsaka mo sasabihin na hindi ka pa handa. Kung kailan alam mo na ikaw na lang ang meron ako, tsaka mo babawiin. Alam mo ba kung gaano kasakit yun? Na ginawa ka lang na aso na pinapahabol ng bola, pero sa huli ay mawawala ka rin. Ang sakit lang, sa totoo lang.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Andaming oras na ikaw ang iniisip, andaming gabing ikaw ang panaginip, andaming nararamdaman, nagkahalong pag-ibig at sakit sa twing nirereject mo ako. Sa twing ipinapakita mo ngayon na wala. Na tinutulak mo lang ako papalayo.
Ang sakit sakit na lang rin.
Saturday, September 13, 2014
Isang mensahe
panong mag uusap if you keep brushing me off?
na twing magtatanong ako kung pwede ka, di ka pwede pero pag sa ibang tao, coincidental or not, pwede ka?
ang labo labo na kasi. and frankly, masakit na siya. Di mo pa kasi nasusubukang ma ganito.
Every time I try, laging hindi pwede. Well, kailan pa magiging pwede? pag may iba ka na? Pag may iba na naman akong gusto? Or wala naman talagang perfect time para makasama ka? Palagi kang may plano.
Believe me, I'm trying to get a hold of you, I'm trying to reach out to you, I'm trying. God knows I am. Pero bakit however i try, nababasura mo lang? Na parang wala lang para sa iyo?
Pero pag nawala ako, lagi kang andyan.
Siguro nga tama ako, Pinapanatili mo lang ako na nasa likod mo, habol ng habol sa iyo, pero wala ka naman talagang intensyon o balak pagkatapos. Gusto mo lang malaman na nasa likod mo lang ako. Kasi alam mo na kahit anong mangyari, naandito pa rin ako para sa iyo. Na kahit anong pangbabalasubas, at pagyuyurak ng pagkatao ang mangyari sa akin, naandito pa rin ako para sa iyo.
Sana mapag-isipan mo man lang.
Kasi tao rin naman ako.
May mga nararamdaman din ako.
Hindi naman ako bato.
OO, MAHAL KITA,
pero,
sana wag mo naman akong tratuhin ng ganito.
na twing magtatanong ako kung pwede ka, di ka pwede pero pag sa ibang tao, coincidental or not, pwede ka?
ang labo labo na kasi. and frankly, masakit na siya. Di mo pa kasi nasusubukang ma ganito.
Every time I try, laging hindi pwede. Well, kailan pa magiging pwede? pag may iba ka na? Pag may iba na naman akong gusto? Or wala naman talagang perfect time para makasama ka? Palagi kang may plano.
Believe me, I'm trying to get a hold of you, I'm trying to reach out to you, I'm trying. God knows I am. Pero bakit however i try, nababasura mo lang? Na parang wala lang para sa iyo?
Pero pag nawala ako, lagi kang andyan.
Siguro nga tama ako, Pinapanatili mo lang ako na nasa likod mo, habol ng habol sa iyo, pero wala ka naman talagang intensyon o balak pagkatapos. Gusto mo lang malaman na nasa likod mo lang ako. Kasi alam mo na kahit anong mangyari, naandito pa rin ako para sa iyo. Na kahit anong pangbabalasubas, at pagyuyurak ng pagkatao ang mangyari sa akin, naandito pa rin ako para sa iyo.
Sana mapag-isipan mo man lang.
Kasi tao rin naman ako.
May mga nararamdaman din ako.
Hindi naman ako bato.
OO, MAHAL KITA,
pero,
sana wag mo naman akong tratuhin ng ganito.
Monday, September 08, 2014
Language
Isang tagong liham...
Simple lang naman. Gusto ko na itapon ang buhay ko. Gusto ko ng manahimik. Gusto ko ng mawala lahat ng naging hinanakit ko sa mundong ito. Gusto ko na lang mahanap yung kapayapaan ko. Ayoko na palaging nag-iisip.
Gusto ko ng mawala.
Gusto ko ng itapon ang buhay ko.
Wala rin namang makapapansin.
Mabuti pa nga.
Wala rin namang makakabasa nito.
Wala rin namang makakaintindi nito.
Wala rin namang masaya pag kasama ako.
Kasi ako mismo....
Hindi na ako masaya....
Mabuti pa mawala na lang....
Sakripisyo....
Para lahat masaya....
Simple lang naman. Gusto ko na itapon ang buhay ko. Gusto ko ng manahimik. Gusto ko ng mawala lahat ng naging hinanakit ko sa mundong ito. Gusto ko na lang mahanap yung kapayapaan ko. Ayoko na palaging nag-iisip.
Gusto ko ng mawala.
Gusto ko ng itapon ang buhay ko.
Wala rin namang makapapansin.
Mabuti pa nga.
Wala rin namang makakabasa nito.
Wala rin namang makakaintindi nito.
Wala rin namang masaya pag kasama ako.
Kasi ako mismo....
Hindi na ako masaya....
Mabuti pa mawala na lang....
Sakripisyo....
Para lahat masaya....
Subscribe to:
Posts (Atom)